tie

[taɪ] 1. n (BRIT)

(also: necktie) krawat m; (string etc) wiązanie nt, wiązadło nt; (fig) więź f; (match) spotkanie nt, mecz m; (draw) remis m

2. vt

parcel związywać (związać perf); shoelaces zawiązywać (zawiązać perf)

3. vi

remisować (zremisować perf)

"black/white tie" — uwaga na zaproszeniu, oznaczająca, że wymaganym na przyjęciu strojem jest smoking/frak

family ties — więzi or więzy rodzinne

to tie sth in a bow — zawiązywać (zawiązać perf) coś na kokardkę

to tie a knot in sth — zawiązywać (zawiązać perf) na czymś węzeł

Phrasal Verbs:

- tie down

- tie in

- tie on

- tie up

* * *

1. present participle - tying; verb

1) ((often with to, on etc) to fasten with a string, rope etc: He tied the horse to a tree; The parcel was tied with string; I don't like this job - I hate being tied to a desk.) wiązać

2) (to fasten by knotting; to make a knot in: He tied his shoelaces.) wiązać

3) (to be joined by a knot etc: The belt of this dress ties at the front.) zawiązywać się, wiązać się

4) (to score the same number of points etc (in a game, competition etc): Three people tied for first place.) (z)remisować

2. noun

1) (a strip of material worn tied round the neck under the collar of a shirt: He wore a shirt and tie.) krawat

2) (something that joins: the ties of friendship.) więź

3) (an equal score or result (in a game, competition etc); a draw.) remis

4) (a game or match to be played.) mecz

•

- be tied up

- tie someone down
- tie down
- tie in/up